Anne de Jong
Onlangs is het boek van antropologe Anne de Jong (1981) ‘Geen vijanden’ uitgekomen. Het is een populaire uitgave van haar promotieonderzoek naar gezamenlijke vredesinitiatieven van Israëliërs en Palestijnen. Voor haar onderzoek woonde ze meer dan twee jaar in Israël en de Palestijnse gebieden. Het boek eindigt met de Gaza Freedom Flotilla in 2010, waaraan door Israël een gewelddadig eind gemaakt werd. Zijzelf kreeg zes rubberkogels in haar rug en ondervond na arrestatie de intimiderende werkwijze van het Israëlische leger. Toch wil ze beslist niet als pro-Palestijns te boek staan, als ze daarbij niet ook in één adem als pro-Israëlisch wordt genoemd. Het Israël-Palestinaconflict is geen conflict tussen Israëliërs en Palestijnen, maar een strijd om mensenrechten. In haar Ipod staat de tekst van Marianne Williamson die Nelson Mandela gebruikte in zijn inaugurele rede bij het aanvaarden van het presidentschap van Zuid-Afrika. Ze grijpt er vaak naar. Ondanks haar positieve instelling wordt ook zij wel eens moedeloos: als je tegen de stroom in zwemt dan is het lastig om je rug recht te houden zonder rigide te worden. Het helpt haar dan om deze woorden te horen: ‘Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen. Wij zijn geboren om de glorie van God die in ons is te openbaren. Die is niet alleen in sommigen van ons; die is in iedereen! En als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen. Als wij bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.’ De Jong gelooft sterk in de kracht van mensen, ze heeft die kracht gezien op haar vele reizen, bij mensen in de meest erbarmelijke omstandigheden. Het religieuze is bij Anne de Jong niet expliciet aanwezig maar zij is wel iemand die het lééft. Wat haar siert is dat ze het open houdt, geen oordeel velt, maar juist in haar focus op mensenrechten ongezocht in oude voetsporen loopt.
Bron: IKON