Geen vader die trots op je is, je bij je nekvel grijpt of je vertelt hoe de wereld in elkaar zit. Geen steun, geen liefde, geen correctie. Over de pijn van zonen die zonder vader opgroeiden. Wat betekent dit gemis in hun leven? Waarom koos vader er voor om niet voor zijn zoon te zorgen? Het verhaal van Erwin Boschmans. Zijn Surinaamse vader was drugsverslaafd toen hij het jonge gezinnetje verliet. Erwin was toen één jaar oud. Aan zijn vader heeft hij alleen wat vage herinneringen. Pas sinds kort weet Erwin dat hij twee halfbroers en een halfzus heeft. De nu 25-jarige Erwin praat met hen over hun vader en maakt hij voor het eerst kennis met zijn Surinaamse oma. En heeft hij, na lange tijd, een ontroerende ontmoeting met zijn vader.
Bron: NTR