Zoektocht naar inspirerende verhalen van mensen die hun hart volgen. De negentienjarige Maud vertelt openhartig over haar worsteling met haar geslacht. Eind dit jaar krijgt ze een geslachtsveranderende operatie van man naar vrouw. Hella van der Wijst praat met haar over hoe het is om als klein kind al een strijd te moeten leveren om te kunnen zijn wie je werkelijk bent. 'Het is een gruwelijke fout van de natuur. Ik heb moeten vechten voor mijn geslacht. Ik zei vroeger altijd: Mama, ik ben geen jongetje. Als mijn ouders weg waren, dan droeg ik de sieraden van mijn moeder en trok haar pumps aan. Ik stond dan met een badhanddoek om mijn middel als een jurk te pronken. Dat voelde heel fijn.' Maud voelt al jong dat ze geen jongen is, al ziet ze er wel zo uit. 'Mijn eigen lichaam verafschuwde ik. Ik heb wel is voor de spiegel gestaan en gedacht: Ik knip dat ding eraf.' Maud voelt zich depressief omdat ze niet kan zijn wie ze is. 'Ik durfde het niemand te vertellen, bang dat ze me voor gek zouden verklaren en in een gesticht zouden stoppen. Ik was bang om door iedereen verstoten te worden.' In haar puberteit kan ze het niet langer voor zich houden en vertelt het haar ouders. Haar ouders zijn geschokt en kunnen het niet geloven dat Maud transgender zou zijn. Maud komt in contact met gelijkgestemden. 'Toen dacht ik voor het eerst: Het zit goed, dit is zoals ik me voel en hier moet ik mee verder.' Maud gaat na veel gesprekken met het VU-ziekenhuis in Amsterdam het proces in tot een geslachtsverandering. 'Alleen al door het slikken van de vrouwelijke hormonen kreeg ik zo'n boost! Na een paar weken merkte ik dat mijn huid zachter werd, vrouwelijke rondingen kreeg en prikkelbaarder werd. Ik kwam in een tweede puberteit.' Maud heeft een lange weg afgelegd. 'Zelfacceptatie duurt jaren. Het blijft een gruwelijke fout van de natuur. Je kunt het niemand kwalijk nemen, maar het wordt jou wel kwalijk genomen. Het is een keiharde levensles die je krijgt.'.
Bron: KRO-NCRV