Op 25 november 2009 doodt Albert, de man van de Brabantse Elisa Hoogendoorn, eerst hun zoontje Emiel en daarna zichzelf. Albert was al vele jaren depressief. Maar dat dit drama zou kunnen gebeuren had niemand verwacht. Ook Elisa niet, de vrouw van Albert en de moeder van Emiel. Hella wandelt met haar in de Loonse en Drunense duinen. 'Het ergste wat je als moeder kan overkomen, is dat je je kind verliest. Je denkt dan: dit overleef ik niet. Zeker niet als je dan ook nog eens hoort dat je eigen man hem om het leven heeft gebracht. En toch merk je na enige tijd dat er altijd nog iets is om verder voor te leven.' Toen Elisa en Albert elkaar ontmoetten was het liefde op het eerste gezicht. Maar al snel werd duidelijk dat Albert ook een depressieve kant had. Zijn depressieve periodes werden afgewisseld met periodes waarin het weer goed met hem ging. De medicijnen hielpen hem en hij kon weer genieten van het leven en hun vakanties. In november 2009 ging het weer niet goed met Albert. Hij was naar de huisarts geweest en had extra medicatie gekregen. Niets wees echter op het aanstaande drama en Elisa ging die dag gewoon naar haar werk. Wat die dag precies gebeurd is weet niemand. Maar waarschijnlijk heeft haar man Albert tijdens een psychose eerst hun zoontje Emiel gedood en is daarna zelf voor de trein gesprongen. Hun andere zoontje, Niels, ging na schooltijd spelen bij een vriendje. Elisa is die dag lange tijd in onzekerheid geweest of hij ook slachtoffer was geworden en of hij nog in leven zou zijn. Elisa was natuurlijk kwaad op Albert, maar toch heeft zij haar man kunnen vergeven. 'Albert was een lieve man, die zijn kinderen nooit iets met volle verstand zou aandoen. Dit is hem overkomen. Ook aan Niels leg ik uit dat zijn pappa ziek was in zijn hoofd.' Samen met Niels heeft zij de kracht gevonden om verder te leven. Presentatie: Hella van der Wijst.
Bron: KRO-NCRV