Ik mis je
'Mijn moeder wilde het niet hebben over afscheid nemen', vertelt Tessy Coopmans. Tessy's moeder is 53 als ze hoort dat ze longkanker heeft en niet meer beter wordt. Ze is gescheiden en maakt zich grote zorgen over Tessy en haar broer, die zonder haar verder moeten. Toch doet ze alsof ze niet doodgaat, terwijl iedereen ziet dat dat wel staat te gebeuren. Voor Tessy is dat zwaar. * Als de broer van Sylvia van Aanholt abrupt overlijdt, kan ze daar niet mee omgaan. Haar verdriet uit zich in angst. Niet lang daarna overlijdt ook haar moeder en kort daarop wordt haar vader ernstig ziek. Ze wil tot zijn dood voor hem zorgen en hem troosten, maar het omgekeerde gebeurt. Sylvia wordt door haar vader getroost. Als hij overlijdt staat ze anders in het leven. * Joost, de zoon van Alie Mellema, maakt in 1995 een einde aan zijn leven. In de jaren ervoor verandert hij van een sprankelende, vrolijke jongen in een psychiatrische patiënt, die door schizofrenie geen uitweg meer ziet. Er ontstaat een grote leegte na het overlijden van Joost, maar missen vindt Alie te zwaar klinken: 'Ik zeg liever: Ik hou hem erbij.' * De oma van Merel Roelofsen heeft veel voor haar betekend. Het belangrijkste dat haar oma haar heeft meegegeven, is dat ze in haar geloofde. Dat heeft ze altijd laten blijken, bijvoorbeeld toen Merel op een hoge duikplank stond en er niet af durfde te springen. 'Toen stond oma naar me te kijken met een blik van 'Je kan het!' Dat gevoel neem ik nu mee bij alles wat ik doe.'
Bron: EO