Het mooiste van De Verwondering, Herman van Praag
In de trein die hem vanuit Theresienstadt terugbracht naar Nederland besloot hij iets van zijn leven te gaan maken. En zo geschiedde: emeritus hoogleraar psychiatrie Herman van Praag (1929) heeft zijn sporen in zijn vakgebied ruimschoots verdiend. Hij heeft een eigen visie op religie en godsdienst en dat maakt hem bijzonder. In zijn vakgebied werd lange tijd laatdunkend gedaan over religiositeit als zou het een primitief restant uit een vroege ontwikkelingsfase zijn. Daar denkt Herman van Praag anders over. Voor hem kunnen rede en geloof prima samen gaan: 'als je maar weet wanneer het een ophoudt en het ander begint en omgekeerd.' Hoewel hij niet religieus is opgevoed, is hij trots op zijn joodse achtergrond en put er inspiratie uit. In het judaïsme gaat het volgens hem nooit over geloofszekerheid, maar juist om onzekerheid, om het steeds weer opnieuw vragen stellen bij teksten en interpreteren. Over zijn eigen religiositeit zegt hij: 'Ik hoef niet altijd met mijn beide voeten op de grond te staan. Ik geef graag toe aan wat ik noem een metaforisch leven, een leven zoals zich dat misschien voltrekt voorbij de horizon. Ik weet wel dat er geen enkel bewijs voor is, maar ik hoéf ook geen bewijs.'
Bron: NCRV