Tussen leven en dood; de worsteling van een arts
Artsen hebben een mooi, maar ook zwaar beroep. Ze werken lang en hard, de werkdruk is hoog. En het werk is ook mentaal belastend. Vaak gaat het over leven en dood. We volgen in het RadboudUMC in Nijmegen een hartchirurg en een oncoloog die werkt met jongvolwassenen. De chirurg moet vaak kiezen uit twee kwaden: een operatie brengt veel complicaties en risico's met zich mee en niet opereren kan leiden tot een snelle dood. Wat doe je, wat adviseer je? Hoe eenzaam kan het zijn als je voor onmogelijke dilemma's staat waarbij niemand je kan vertellen wat de juiste keuze is? En hoe is het als je tijdens een lange operatie de patiënt bij je weg voelt glijden en je niets meer kunt doen? Of hoe verwerkt een oncoloog het dat een vijfde van haar jonge patiënten met kanker overlijdt? Hoe begeleid je mensen die zoiets verdrietig overkomt en hoe leg je je neer bij de grenzen aan je mogelijkheden als dokter? Soms kun je iemand niet beter maken. Dan kun je mensen helpen om zo lang mogelijk een pijnloos en kwalitatief aanvaardbaar leven te leiden om zo goed mogelijk afscheid te nemen van het leven. Artsen vinden het niet altijd gemakkelijk om te praten over hun twijfels, hun pijn en de druk van hun werk. Lange tijd deed je dat gewoon niet, slikte je een paar keer en ging je door. Tegenwoordig is er gelukkig steeds meer aandacht voor de belasting van mensen in de zorg en voelen medici vaker de ruimte zich te uiten. Twee artsen doen dat in Kruispunt.
Bron: KRO