'Ik wilde alleen maar dood'
Annette is van jongs af aan al anders, ze heeft last van depressies en is altijd op zoek naar veiligheid. Ze is nog maar een tiener als ze een eetstoornis ontwikkelt waardoor ze graatmager wordt. Gelukkig ontmoet ze Nathan, die haar aan alle kanten helpt en met wie ze op jonge leeftijd trouwt. “Ik dacht dat ik in een gevangenis terechtkwam“, zal ze later zeggen. Dan wordt ze zwanger en begint de ellende echt grote vormen aan te nemen... Ze voelt zich dik en lelijk en alle problemen van vroeger komen in alle heftigheid terug. Eigenlijk wil ze alleen nog maar dood. Als hun kindje wordt geboren, vindt Annette het heel moeilijk om zich aan de baby te hechten en begint ze zoveel medicijnen te slikken dat ze regelmatig in het ziekenhuis terechtkomt, vaak ook op de psychiatrische afdeling. Natuurlijk heeft Nathan het heel moeilijk met deze situatie maar hij blijft volhouden en liefde geven. En opnieuw blijkt liefde een sterke kracht te midden van verschillende zelfmoordpogingen en depressies. Als Annette op een dag ook nog eens meegenomen wordt naar een kerkdienst dan gaat de zon toch weer schijnen…
Bron: EO