Ik mis je
'Huil niet omdat het voorbij is, maar lach omdat het zo mooi was.' Deze tekst geeft Marion in der Maur houvast nu ze haar man Wil al ruim vijf jaar mist. Samen met Hella blikt Marion terug op 45 jaar in voor- en tegenspoed. Een tijger; voor man en kinderen gaat ze door het vuur. Maar als Matthia ernstig ziek blijkt en niet meer beter zal worden, berust ze volledig in haar lot. Dochter Petra begrijpt niets van deze ommekeer: waar is haar strijdlustige moeder gebleven?
Bron: EO