Stephan Sanders
Anderhalf jaar geleden stapte schrijver/columnist Stephan Sanders, na een lange periode van ongeloof, de Amsterdamse Sint Nicolaaskerk binnen om schichtig plaats te nemen op een van de achterste banken. Hij had besloten te gaan 'proefgeloven'. Als jongetje van een jaar of veertien gooide Stephan Sanders een steen tegen een kruis op het kerkhof. Hij was woedend op God, omdat zijn moeder borstkanker had. Tegenwoordig ziet hij God niet meer als een regelneef die over het menselijk lijden gaat, maar als een mysterie waaraan de gelovige zich moet overgeven, zonder te weten waarom. Voor een intellectueel die de dingen graag beredeneert, is dat een stevige worsteling. Een gesprek over verrijzenis, de kunst van het knielen en het uitschakelen van de camera in je hoofd.
Bron: EO