De Wandeling

Marcel en Ton Langedijk

►

Na een jarenlange verslaving en 21 opnames kiest Mark Langedijk op 41-jarige leeftijd voor euthanasie. Vader Ton: 'Het is een catastrofe. Na de geboorte heb je zo'n jongen in je handen vastgehouden. Met diezelfde handen heb je hem vast terwijl je hem ziet sterven. Dat is ontzettend moeilijk'. Acht jaar lang staan de ouders van Mark en Marcel 24 uur per dag voor Mark klaar. Na elke behandeling lijkt het even beter met hem te gaan, maar hij begint steeds opnieuw met drinken. Mark heeft last van depressies en angststoornissen en de alcohol blijkt meer een symptoom dan het probleem. Uitgeput en ten einde raad besluit de familie een poosje afstand van Mark te nemen. Totdat Mark na een halfjaar zelf weer contact zoekt met de mededeling dat hij euthanasie wil laten uitvoeren. Omdat alcoholisten vaak ook dwangmatige leugenaars en praatjesmakers zijn, gelooft Marcel zijn broer aanvankelijk niet. Ook de ouders staan sceptisch tegenover het besluit. Maar Mark blijkt op dat moment al ver in het proces van euthanasie te zijn. Langzaam maar zeker daagt bij de familie het besef dat Mark er zelfs vrede mee heeft: 'Hij huilde omdat wij huilden. Hij was niet verdrietig omdat hij doodging. Dat laat al zien hoe dapper hij was.' Marcel en Ton krijgen vaak de vraag of ze er alles aan hebben gedaan om Mark te helpen. Marcel: 'Mijn ouders hebben hier acht jaar lang 24 uur per dag mee gezeten. Geloof mij maar, zij hebben alles gedaan'. Ondanks het grote verdriet is het juist de humor van Mark die de familie door de moeilijke eindfase heen weet te slepen. Marcel: 'Met Mark kon je echt lachen. Als het even te serieus was dan grapte hij: 'Maar gelukkig hebben we de foto's nog'. De laatste dagen brengen ze samen als familie door. Marcel schreef op verzoek van zijn broer een boek over de verslaving en de euthanasie: 'Gelukkig hebben we de foto's nog'. Sander wandelt met Ton en Marcel in de omgeving van Steenwijk.

Bron: KRO-NCRV

 

Recente uitzendingen van De Wandeling