Het eilandgevoel van Schiermonnikoog
Leo Fijen is incognito op het eiland, maar voelt zich er zo thuis. Broeder Paulus, trappist uit Diepenveen. Hij woont een paar weken op Schiermonnikoog om te wennen aan het eilandleven. De trappisten willen in de toekomst verhuizen naar het kleine eiland, een plek die bijna als een kloostergemeenschap voelt: 'Dit eiland voelt echt bijzonder spiritueel en ook omdat er al een monnikenleven is geweest. Het zit in de naam en je komt het op veel manieren tegen op het eiland. En het is zo'n unieke plek, hier is God voor mij heel dichtbij.' In het stille licht van de ochtend zoekt broeder Paulus de eenzaamheid op van een verlaten strand: 'Ik word hier zo geraakt door de puurheid en het oergebeuren van de wind en de zee. Dus Gods schepping die ik dan heel diep ervaar in m'n hart.' * Het is hoogzomer en dagjesmensen waaieren uit over het eiland, het geluk is bijna tastbaar. Een opa klopt het zand uit de schoenen van zijn twee kleindochter. Net met pensioen, koestert hij de blijdschap die de meisjes hem brengen. 'De zorg voor je eigen kinderen is intens. Kleinkinderen brengen alleen geluk, puur geluk, dat probeer ik te koesteren en vast te houden.' * Op het breedste strand van Nederland staat een enthousiaste jongen raketjes te verkopen. Jaren geleden overleefde hij een zwaar auto-ongeluk. Hij moest al op jonge leeftijd ervaren dat het in zijn leven niet zou draaien om veel geld verdienen. 'Ik verkoop nu ijsjes, heb een soort non-profit organisatie waar ik zelf heel gelukkig van word. Ik doe 't niet voor 't geld. Geld maakt niet gelukkig, ijs wel.'
Bron: RKK