Patrick de Leede en Rabia de Graav
Patrick de Leede is gehecht aan zijn Schilderswijk. Terwijl hij zijn hond Iggy uitlaat speurt hij bij het vuilnis naar materiaal waar hij zijn speelgoed-achtige strijders van knutselt. Die sculpturen zijn een protest tegen de wegwerpmaatschappij, hij noemt zichzelf dan ook de 'recycle warrior'. Ondertussen wordt de piep in zijn hoofd steeds hardnekkiger: tinnitus of 'gehoorstress' die hij opliep toen drie jongens met honkbalknuppels hem in elkaar sloegen. Knutselend aan een Boeddha van afval vindt hij rust. Rabia de Graav verhuisde van Suriname naar Nederland toen ze zes was. Hier werd ze uit huis geplaats want haar moeder vertoonde tekenen van schizofrenie. Rabia is opgegroeid in tehuizen en pleeggezinnen en na vier jaar militaire dienst, waar ze veel te maken had met seksuele intimidatie, belandde ze in de prostitutie. Maar na jaren therapie heeft ze nu haar leven weer op het goede spoor gekregen. Ze is net klaar met een opleiding tot maatschappelijk werkster. Maar het grootste probleem, zich hechten aan mensen, lijkt actueler dan ooit.
Bron: NPS