Rapport voor mijn ouders
Niet de kinderen, maar de ouders krijgen een rapport. Door het invullen van de rapporten komen gevoelige zaken naar boven die anders onbespreekbaar lijken. De kinderen zijn onbevangen, goudeerlijk en resoluut in hun oordeel. Voor ouders dus het moment om te horen hoe ze het in de ogen van hun kind doen. Rob spreekt kinderen in de leeftijd acht tot twaalf jaar. De kinderen beoordelen hun ouders op simpele maar ook serieuze onderwerpen. Van het gedrag van ouders in het verkeer, op vakantie of op het voetbalveld tot de woonsituatie na een scheiding of de familieband tijdens een zieke vader of moeder. Naar aanleiding van de rapporten komen issues naar boven waarvan ze niet weten hoe hun kinderen daarover denken. Hierover ontstaan al gesprekken in de studio. Rob Kamphues: 'Er zitten weer behoorlijk wat indrukwekkende verhalen tussen. Ik blijf het bijzonder vinden als kinderen zo openhartig bij mij zijn en hun verhaal met mij willen delen. Werken met kinderen heeft iets fascinerends. Ik kan enorm met ze lachen en hun onbevangenheid en nog open kijk op de wereld geeft mij ook weer een frisse blik. In tegenstelling tot vorig jaar zitten nu, naast de ouders, ook de kinderen in de studio. Het gesprek tussen ouder en kind komt in de studio dus al op gang'. Het programma kent een levendige mix van onderwerpen en uitspraken van kinderen waarin hun openhartigheid centraal staat. Zo spreekt Rob een meisje die graag meer tijd met haar moeder wil doorbrengen maar wat keer op keer niet lukt vanwege haar drukke baan. Ook hoort hij een indrukwekkend verhaal van een jongen die tijdens een vakantie met zijn ouders in Zuid-Afrika overvallen werd door een brand en sindsdien heftige nachtmerries heeft. Hij vertelt Rob op welke manier hij, samen met zijn ouders, de nachtmerries de baas probeert te zijn en ervoor zorgt positief te blijven.
Bron: KRO