Suzan en Aziel
Suzan: Ik kan me geen dag meer bedenken dat ik zonder hem zou moeten zijn. Zonder hem in mijn hoofd, in mijn hart, nee dat kan ik me niet voorstellen. We voelen ons echt één. Als wij apart zijn dan is het echt alsof een deel ontbreekt. Als we samen zijn, dan lijkt het alsof we de hele wereld aan kunnen. De Limburgse Suzan is 20 als ze zeven jaar geleden haar Mexicaanse penvriend Aziel voor het eerst in Nederland ontmoet. Aziel is dan 27. Ze hebben elkaar dan jaren geschreven en besluiten dat het tijd wordt om elkaar eens in levende lijve te zien. Waar eerst sprake is van een gewone vriendschap, ontwikkelt zich een liefdesrelatie. Jarenlang pendelen ze heen en weer tussen Nederland en Mexico en als Suzan stage gaat lopen in Mexixo, trekt ze voor een half jaar bij Aziël in. Suzan en Aziël weten het zeker: ze horen bij elkaar en willen samen verder. Omdat Suzan zeer gehecht is aan haar Limburgse geboortedorp kiest het stel voor een leven samen in Nederland. En dus zal Suzan voor een verblijfsvergunning van Aziel, een baan met een jaarcontract moeten krijgen. Na haar studie solliciteert Suzan zich suf. Maar tot haar grote frustratie: een baan krijgt ze niet. Dit jaar besluit het stel te trouwen in Nederland en geven ze elkaar nog een half jaar om werk te vinden in Nederland. Zo niet, dan zal Suzan haar geliefde Limburg moeten verlaten en tegen haar zin naar Mexico moeten vertrekken. Lukt het Suzan werk te vinden zodat ze samen een toekomst kunnen opbouwen in Nederland?
Bron: KRO