Plastic soep

Darwin heeft vijf jaar over de oceanen gevaren, maar is er nooit echt ingedoken. In zijn tijd deed eigenlijk niemand dat; zee was zee en daar zat vis in. Punt. Twee eeuwen later is dat met die vis maar de vraag en beginnen we eindelijk een beetje te beseffen hoe belangrijk de oceanen voor ons zijn. In die oceanen, helaas, is het een zootje: behalve rampen met olieplatforms drijven er hele plastic eilanden in rond, 'ter grootte van Portugal, Spanje en Frankrijk samen' - als we de media moeten geloven. Maar moeten we dat? Voor vertrek hebben we op Mauritius gekeken hoeveel plastic daar aanspoelt en welke dieren daar last van hebben. Op een van de stranden gaat Redmond kijken hoeveel plastic we in een uurtje kunnen verzamelen. Ook het bedrijfsleven voelt zich geroepen iets bij te dragen aan een schonere oceaan: een baggeraar, een afvalverwerker en de vereniging van Europese plasticfabrikanten heeft twee onderzoekers meegestuurd op de Clipper. Doel: kijken of er een - commercieel interessante en haalbare- oplossing te vinden is voor het plasticprobleem. Praktische toegepaste wetenschap. Is er een aanvalsplan mogelijk? Maar wat vallen we eigenlijk aan? De onderzoekers verzamelen plastic, honderden mijlen lang. Dan blijkt het vooral te gaan om grote hoeveelheden plastic van vaak microscopisch kleine deeltjes - de zogeheten plastic soep. Aan boord test ruimtevaarder/uitvinder Wubbo Ockels met zijn studenten de vliegers die hij wil gebruiken om een megacentrifuge aan te draaien. Hij beschrijft en test mogelijke oplossingen voor de plastic soep. Ook hij wil een aanvalsplan maken om, samen met de overheid en de wetenschap, het klimaatprobleem en de plastic soep aan te pakken.

Bron: VPRO

Recente uitzendingen van Beagle, in het kielzog van Darwin