Palmbomen op Antarctica
Hoe hard warmt de aarde nou werkelijk op? En hoe erg is dat eigenlijk? En hoeveel tijd hebben we nog om het vege lijf te redden? Nu de klimaatwetenschap onder vuur is komen te liggen door fouten in het IPCC-rapport, gaat de Beagle op zoek naar de feiten. Aan boord van de Clipper Stad Amsterdam zijn vier Nederlandse klimaatonderzoekers die ons meenemen naar Antarctica en de eilandengroep Cocos Keeling in de Indische Oceaan. Zij boorden onlangs naar de klimaatgeschiedenis die verborgen zit in de Antarctische zeebodem en in tropische koraalriffen. De Utrechtse klimaatonderzoeker Henk Brinkhuis stapt op de Clipper, rechtstreeks vanaf het boorschip JOIDES Resolution dat ruim 2 maanden Antarctica bezocht. En een team van het Nederlands Instituut voor Zeeonderzoek (NIOZ) stapt op de Clipper na een duikexpeditie op Cocos Keeling. Geofysicus Bert Vermeersen vaart mee als zeespiegelonderzoeker. Aan boord komen nieuwe klimaatgegevens naar voren. 50 Miljoen jaar geleden was de Zuidpool subtropisch, met palmbomen en krokodillen. Het CO2-gehalte in de atmosfeer was toen zeven keer hoger dan nu en de gemiddelde temperatuur op aarde (van evenaar tot polen) was 34 graden; nu is dat 15 graden. Het CO2-gehalte groeit sterk door het opstoken van fossiele brandstoffen als olie en kolen, en door het kappen van regenwouden. Als we de komende tweehonderd jaar op hetzelfde pad voortgaan komen we op CO2-waardes uit die zo'n 40 miljoen jaar niet meer zijn voorgekomen op aarde. De gemiddelde jaartemperatuur zal dan kunnen verdubbelen en daarmee zal al het poolijs verdwijnen en de tropen onleefbaar heet worden voor mens en dier. Maar dat is het zwartste scenario, bij ongewijzigd beleid. De klimaatonderzoekers aan boord berekenen hoeveel tijd er nog is om in te grijpen.
Bron: VPRO