Joke van Leeuwen
De gelauwerde dichter, illustrator, schrijver en performer Joke van Leeuwen (1952) wordt geboren in Den Haag maar brengt haar jeugd voornamelijk in België door. Daar wordt ze als protestants domineeskind geconfronteerd met een overwegend rooms-katholieke cultuur en met het Vlaams dat in de nuances erg blijkt te verschillen van de Nederlandse taal. Deze ervaring, dat niets meer vanzelfsprekend was, heeft haar later erg geholpen in haar werk. Joke van Leeuwen is twee jaar lang stadsdichter geweest van haar woonplaats Antwerpen. Toen heeft zij lyrisch vorm kunnen geven aan wat de mensen in de stad beweegt en aan wat zij meemaken. Van Leeuwen noemt zichzelf een niet praktiserend christen, hoewel zij haar ouders zeer dankbaar is voor wat zij van hen heeft meegekregen aan liefde, engagement, taalgevoel en muziek: haar hoofd zit nog vol met gezangen die zij regelmatig aanheft in de auto. Omdat ze zag hoe het mensen onderling verbond, bewaart ze aan het zingen tijdens de kerkgang mooie herinneringen. Haar dierbare tekst is een fragment uit één van de boeken van Italo Calvino, een Italiaanse schrijver die een meester is in verbeeldingskracht. In haar eigen werk gebruikt Van Leeuwen haar verbeelding om boven de clichés en zichzelf te kunnen uitstijgen. Dat is genade, en dat vindt ze een mooi woord.
Bron: IKON