Bisschop Jan Liesen
Als geen ander verstaat hij de kunst om in nabije taal over het geloof te praten. Bisschop Jan Liesen gebruikt de schoonheid van de schepping om het heilig spel van liturgie uit te leggen. De bisschop van Breda staat op een mooie zomerdag in de tuin van zijn bisschopshuis, wijst op de bloemenpracht en vertelt dat de schoonheid pas tot ons kan komen als er ook af en toe gesnoeid wordt. Zo is het ook in de liturgie. Want de vormen moeten soms aangepast worden om het geheim te kunnen blijven naderen. De buitenkant is tijdgebonden, de binnenkant is voor de eeuwigheid. En die vormen blijven een instrument om open te gaan voor God. Want Hij strekt de uitnodigende hand naar ons uit. Mensen moeten soms klein worden om de adem van God te kunnen voelen en toe te laten. Jan Liesen vouwt de handen, gebruikt dat eeuwenoude ritueel om te buigen voor God en heeft daar ook weer een mooi verhaal bij. De bisschop van Breda is thuis in de liturgie, weet veel van catechese en spreekt de taal van deze tijd. Zo slaat hij een brug tussen de liturgie en de moderne mens. Maar hij doet dat niet op een makkelijke manier. Nee, er is volgens Jan Liesen discipline nodig om te ontdekken dat God met ons optrekt. Bij die discipline hoort de kerkgang. Die heeft een mens nodig, anders glijdt hij of zij weg uit de adem van God. Daarom waardeert de bisschop van Breda de wekelijkse eucharistieviering op tv en doet hij graag mee aan dit geloofsgesprek.
Bron: RKK