Zien met haartjes.
8-delige serie reportages. De mens kan veel! We kunnen lopen, springen, zwemmen en vliegen. We kunnen ademen op de grond en onder water en zelfs in het luchtledige. We weten hoe DNA er uitziet en kunnen er al mee goochelen. We kunnen genen van een spin inplanten bij geiten zodat ze de ingrediënten van spinzijde gaan produceren. We kunnen vliegen naar Mars en daar een robotvoertuig laten rondrijden. Op afstand. We verleggen de loop van rivieren, bouwen hoger dan de hoogste bomen, en maken huizen met daken van glas. Daar kijken we doorheen en we zien zwaluwen vliegen, wendbaarder dan ons allermodernste vliegtuig en we denken: Dat willen wij ook! De serie toont hoe de natuur ons nog steeds de baas is, en hoe wetenschappers proberen daarvan te leren. Afl.4 : Zien met haartjes. Sprinkhanen hebben organen aan hun achterlijf die bedekt zijn met haren. Die haartjes zijn extreem gevoelig. Zo gevoelig dat ze daarmee in een winderige omgeving de nadering van een spin kunnen waarnemen. Dergelijke gevoelige haren hebben zoogdieren overigens ook. Ze horen ermee. En vissen voelen bewegingen van een andere vis in turbulent water. In Enschede worden die haartjes nagebouwd, want daar kan je vliegtuigen beter mee laten vliegen, je kan er bloedstromen mee controleren en misschien ooit, dove mensen mee helpen. Alleen, de kunstharen moeten nog een factor 100.000 beter worden. Een programma van Karin Schagen.
Bron: VPRO