Jim Schilder
Jim Schilder (1956) groeide op in een groot Kampens gezin, dat trouw elke zondag tweemaal naar de gereformeerd-vrijgemaakte kerk ging. Dat waren lange zittingen, zegt hij en ze droegen wat hem betreft niet bij tot een diep Godsbesef. Hij werd journalist, werkte een aantal jaren in de VS en bracht het tot redactiechef van HP/De Tijd. Toen hij in regressietherapie ging, kreeg hij het beeld van een herdersjongen die in de Franse heuvels communiceerde met God. Schilder ging op zoek en vond met veel moeite de plek die hij tijdens de therapie had gezien. Er klonk geen stem, maar hij ervoer sterk dat God daar bij hem was. Na een bijzondere ervaring in Jeruzalem en in de St. Nicolaaskerk in Amsterdam wist hij, dat hij zijn plaats had gevonden: bij het altaar. In 2007 begon hij aan De Tiltenberg met zijn opleiding tot priester. Schilder koos een gedeelte uit Lucas 22 als zijn ‘heilige tekst’. Omdat, vertelt hij, zijn roeping is gekoppeld aan twee zinnen die in dit tekstgedeelte voorkomen: ‘Doe dit tot een gedachtenis aan Mij’ bij de instelling van de Eucharistie, en ‘Niet mijn wil, maar Uw wil geschiede.’ “Dit is een keerpunt in de geschiedenis van de mensheid,” zegt Schilder. “Jezus laat hier Zijn menselijke kant zien en tekent daarmee Zijn doodvonnis.” Schilders besluit om priester te worden betekent thuiskomen en is deels een poging om goed te maken dat de mensen zich van Jezus afkeerden tijdens diens laatste kwellende momenten. Daarom vindt hij de nacht van Witte Donderdag op Goede Vrijdag de mooiste nacht van het jaar, omdat de studenten van het seminarie dan bij Hem waken.
Bron: IKON